تاریخچه شوتوکان

          

شوتوکان یک هنر رزمی سنتی ژاپنی است. این هنر، سیستمی متشکل از انواع فنون دفاعی و حمله ای است و در آن همه اعضای بدن به عنوان اسلحه و سپر دفاعی مورد استفاده قرار می گیرند. بازوها و پاها برای سه هدف مهم کاربرد دارند و آموزش فنون در این سبک به سه مقوله تقسیم می شود:

kihon

که در آن آموزش بدون استفاده از اسلحه انجام می شود.

Kata

که در آن فنون دفاع و حمله به صورت کامل و یک ترکیب کامل مورد استفاده قرار می گیرند.

Kumite

که یک مقوله جداگانه محسوب می شود و مراحل مختلف دارد.

محل تولد و شکل گیری این رشته رزمی، جزیره اوکیناوا است که در بین جزایر ریوکیو واقع در میان سواحل شمالی ژاپن و سواحل جنوبی چین می باشد. ورزش کاراته بعد از سال 1372 میلادی و همزمان با شکل گیری روابط بین چین و اوکیناوا آغاز گردید. بین قرنهای 15 و 16 میلادی، این هنر رزمی کم کم روبه فراموشی رفت زیرا تمرین و آموزش این رشته بسیار مشکل بود و افراد از یادگیری آن سرباز می زدند. در ضمن کسانی که این رشته را فرا می گرفتند، قدرت بی نظیری در مقابله با انواع حملات مسلحانه و یا غیرمسلحانه می یافتند و همچنین کشاورزانی هم بودند که از ابراز کشاورزی خود به عنوان سلاح های کشنده برای حمله به دشمنانشان استفاده می کردند. مهم ترین این سلاح ها   sai – bo,jo (nunchacko), (tonfa)نام داشتند. پایه گذار رشته شوتوکان شخصی به نام گریچین فوناکشی بود. او یک شاعر، معلم و فیلسوف به شمار می رفت. وی اشعارش را با نام شوتوا معنا می کرد و اینگونه شد که نام شوتوکان متولد گردید. معنی شوتو یعنی کاج های لرزان و این به دلیل قرار داشتن منزل فوناکشی در کنار یک جنگل کاج بود و واژه کان نیز تداعی کننده معنای مدرسه خانه است. در حال حاضر شوتوکان را با عنوان نمودی از متد فوناکوشی می شناسند در سال 1936، این ورزش به توکیو نیز راه یافت و سپس در سال 1955 خود این رشته رزمی تأسیس گردید. او در سال 1957 در سن 88 سالگی درگذشت و تنها استاد بزرگ این هنر رزمی به شمار می آمد

گیچین فوناکوشی پدر کاراته مدرن در سال 1868 در شوروی به دنیا امد .وی در دوران نوجوانی در مدرسه با پسر استاد بزرگ یاسو تسونه -(ازاتو)اشنا شود و به لطف همکلاسی خیش به اسرار بیش از حد استاد ازاتو و ی را به شاگردی قبول نمود.این در زمانی بود که دولت ژاپن تمرین کاراته را ممنون نموده بود .کلاسهای کاراته را در خفا (شبها)انجام میداد به همین دلیل استاد شاگردان زیادی نمیپذیرفت استاد ازاتو در هنر کاراته در سراسر اوکیناوا بی همتا بود او در اسب سواری، شمشیر بازی و نیزه پرانی فوق العاده بود از همه مهم تر او دانشمند برجسته ای بود.

فونا کوشی سالهای زیادی زیر نظر استاد ازاتو به تمرین پرداخت به گونه ای که فونا کوشی در نحوه تمیرنات خود میگوید (در سال 1888 کمک اموزگار یک مدرسه ابتدای شدم روزها در مدرسه مشغول تدریس بودم و شب ها دزدانه برای تمرین کردن به منزل اقای ازاتو میرفتم و نزدیکی صبح به منزل بر میگشتم هر شب در حیاط خلوت منزل استاد ازاتو در حالی که استاد نظاره میکرد من مشغول تمرین کاتا میشدم و این کار بار ها پشت سر هم انجام میشد تا من به درجه استادی میرسیدم استاد ازاتو اگر از تکنیک من رضایت کامل را به دست نمیاورد زیر لب میگفت دوباره یا کمی بیشتر و این روش او بود که میخواست بگوید هنوز چیزهای برای یاد گیری و برای استاد شدن وجود دارد اگر از پیشرفت دمن رضایت داشت در یک کلمه میگفت خوب است و این جمله کوتاه بالا ترین تشویق او بود بعد از گذشت چندین سال متوجه شدم که وضع جسمانی من بهبود پیدا کرده است و من دیگر ان پسر بچه لاغر و مریض نیستم من سلامتی خود را مدیون تمرینات کاراته هستم فوناکوشی پس از انکه به مرحله جدیدی از کاراته وارد شده بود ازاتو استاد کار کشته دیگری را به او معرفی کرد این استاد کسی نبود جزء (ایتوسو)کسی که قدرت دستانش در اکیناوا ضرب المثل شده بود گاهی فونا کوشی زیر نظر هر دو استاد به تمرین میپرداخت و بعد از تمرین به گفت وگوی ان دو  به دقت گوش میداد و بدین طریق چیزهای زیادی در باره جنبه های معنوی و جسمانی این هنر به دست میاورد.

فوناکوشی زیر نظر اساتید و مربیانی چون استاد (کیونا)که با دست خالی قادر بود در چند لحظه پوست درختی را بکند .استاد (تونو)استاد(نی ای کاکی)و همچنین استاد(ماتسومورا) به تمرین کاراته پرداخت وی پس از سالیان سال در کاراته استاد شد.

در سالهای 1901 هنر کاراته را در مقابل ریس مدارس به نمایش گذاشت و دوسال بعد کاراته قسمتی از برنامه ورزشی و تربیت بدنی مدارس پسران اوکیناوا شد فونا کوشی اموزش کاتای پی نان را یه بچه های کم سن سال شروع نمود او به خاطر شرایط بده اوضاع اجتماعی و وضعیت اقتصادی مجبور شد اوکیناوارا به مقصد توکیو ترک کند تا کراته را به ژاپنی ها معرفی کند این کار اسان نبود و فو نا کوشی به این امر واقف بود در سال

 1917  برنامه نمایشی را در مقابل )جیگوروکانو) بنیان گذار جودو انجام داد استد کانو به قدری تحت تاثیر تکنیکهای وی قرار گرفت که بعضی از حرکات کاراته را با هنر جودو ترکیب کرد.

در بهار1936 زمانی که فوناکوشی برای اولین بار به داخل دو جوی پا میگذارد نام شوتو کان را بالای سر در باشگاه میبیند (شوتو لقب فوناکوشی است و کان به معنای خانه)او در طول ۹۰ سال زندگی خود شاگردان زیادی را تربیت نمود ولی بزرگترین شاگرد وی (ماسوتوشی ناکایا)(1913 -1978)پروفسور در رشته تربیت بدنی بود و از دیگر شاگردان وی میتوان به (ماسوتا نسواویاما)بنیانگذار کیوکوشین کای اشاره کرد و تا دان چهار کاراته را زیر نظر استاد فونا کوشی تمرین نمود و از دیگر شاگردان وی میتوان(اوتسوکا)بنیانگذار  سبک وادوریو میتوان نام برد.

دوسال قبل از مرگ وی فوناکوشی ریاست اولین انجمن کاراته ژاپنی را به عهده گرفت وی در 26 آوریل 1957 بدرود حیات گفت.

شوتوکان توسط مرحوم استاد ماساتوشی ناکایاما دان ۱۰ که پروفسور رشته فیزیک بود به صورت امروزی تر و علمی تر به جهانیان معرفی شده که به کمک نیروهای فیزیکی و بهره‌گیری از علم فیزیک کارهایی که به نظر خیلی‌ها سخت یا غیرممکن می‌نمایند را ممکن می‌کند. در این روش توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و گرانیگاه نیرو می‌شود. پس از استاد ناکایاما دو تن از شاگردان ارشد وی استاد هیروکازو کانازاوا دان ۱۰ که اولین قهرمان مسابقات رسمی جهانی کاراته بود اقدام به تاسیس شوتوکان کاراته بین‌المللی (SKI) و استاد مرحوم هیده تاکا نی شی یاما دان ۱۰ نیز فدراسیون جهانی کاراته سنتی (ITKF)را که رقیب اصلی فدراسیون جهانی کاراته (WKF)بشمار می‌رود را در آمریکا تاسیس نمود و کاراته را درآمریکا پایه گذاری نمود . در حال حاضر علاوه بر این تشکیلات بعدها فدراسیون جهانی شوتوکان کاراته (WSKF) توسط استاد کاسویاو فدراسیون جهانی کاراته نومیچی(KWF) توسط استاد میکیو یاهارا دان ۹ و فدراسیون (JKS) توسط مرحوم استاد آسائی و متعاقبا استاد ماساوا کاگاوادان ۸ بهمراه سایر اساتید در سبک شوتوکان تاسیس و فعالیت نمودند. سبک شوتوکان اولین و اصیلترین سبک کاراته در ژاپن و جهان می‌باشد.